Nigdy nie trać nadziei
Moja przyjaciółka otrzymała od swojego lekarza diagnozę raka. Zadzwoniła do mnie i ze szlochem w głosie wyraziła troskę o swojego męża i małe dzieci. Podzieliłam się tą pilną wiadomością z naszymi wspólnymi przyjaciółmi, których też poprosiłam o modlitwę w jej intencji. Niedługo potem przyjaciółka zasięgnęła porady u innego lekarza. Ten zachęcił ją, by nigdy nie rezygnowała z nadziei i powiedział, że jego zespół uczyni wszystko, co tylko możliwe, by jej pomóc. Choć niektóre dni były dla mojej przyjaciółki bardzo trudne, to postanowiła skupiać się na Bogu zamiast na przeciwnościach. Nigdy się nie poddała.
Bądź otwarty na działanie, do którego inspiruje Bóg
Kiedy ostatnio czułeś, że powinieneś komuś pomóc, ale potem nie podjąłeś żadnego działania? Clare De Graaf w swojej książce pt. Zasada dziesięciu sekund sugeruje, że jednym ze sposobów, w jaki Bóg wzywa nas do głębszego duchowego życia w posłuszeństwie i miłości do Niego, są nasze codzienne reakcje i sposoby postępowania. Uczy ona, żeby nie odkładać na później tego, do czego powołuje nas Bóg, ponieważ możemy zapomnieć lub w ogóle nie przystąpić do działania.
Bez lęku
Gdy etiopska policja znalazła dziewczynkę w tydzień po jej porwaniu, strzegły jej trzy lwy, zupełnie jakby należała do nich. Dwunastoletnia dziewczynka została uprowadzona przez siedmiu mężczyzn, którzy zanieśli ją do lasu i pobili. W cudowny jednak sposób jej krzyki usłyszała rodzina lwów, która przybiegła i odgoniła atakujących. „Lwy strzegły jej do chwili, gdy ją znaleźliśmy. Potem po prostu odeszły i wróciły do lasu”—opowiadał dziennikarzowi sierżant policji, Wondimu.
Nowi ludzie
Gdy zwiedzałam londyńską Galerię Tate Modern, moją uwagę przyciągnęło jedno z dzieł sztuki. Zostało ono stworzone przez brazylijskiego artystę, Cildo Meirelesa. Była to gigantyczna wieża, zbudowana z setek starych, radiowych odbiorników. Każdy z nich był włączony i dostrojony do innej stacji, tworząc kakofonię nie dającej się rozszyfrować mowy. Artysta nazwał swoje dzieło Babel.
Najbezpieczniejsze miejsce
Gdy huragan uderzył swoją niszczącą siłą, moja córka przygotowywała się do opuszczenia domu. Czekała aż do ostatniej chwili, mając nadzieję, że burza zmieni kierunek. W pośpiechu porządkowała ważne papiery, zdjęcia i dobytek, próbując podjąć decyzję, co ze sobą zabrać. „Nie spodziewałam się, że będzie mi tak trudno odjechać”—powiedziała mi później. „W tamtym momencie nie wiedziałam, czy po powrocie cokolwiek jeszcze zastanę”.
Brama pojednania
W katedrze św. Patryka w Dublinie, w Irlandii, znajduje się brama, która przedstawia historię z V wieku. W roku 1492 dwie rodziny, Butlerów i FitzGeraldów, zaczęły ze sobą walczyć o wpływową pozycję na swoich terenach. Gdy konflikt narastał, Butlerowie schronili się w katedrze. Gdy FitzGeraldowie przybyli, by zaproponować rozejm, Butlerowie bali się otworzyć bramę. Fitzgeraldowie wycięli więc w niej otwór, a ich przywódca włożył w niego rękę, by się pogodzić. Rodziny pojednały się, a wrogowie stali się przyjaciółmi.